Sanrılarıma davetli insanlarım,
Duvarlarıma çizili çığlıklarım.
Ben yastığı yorganı bahane edip,
Uyuyakaldım. Mühürlendi dudaklarım.
Düşüncelerimin ardına saklandım.
Parçalandım.
Dizelerime ayrıldım cümlelerce.
Ben bu şiirin anlaşılmayan
Saçma sapan ilk kıtasıyım.
Yazılıp kırıştırılan bir kağıt,
İstanbul çöplüğünde yapayalnız;
Yok olmak için martılara muhtaç.
Fatih Öztürk
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder