29 Eylül 2013 Pazar

Düşüş


















iki gözümle bakardım karanlığa
biriyle beklerdim güneşi
diğeri bilirdim ki hep karanlıkta
irili ufaklı yalnızlıklar pencerem
gökyüzünde ne bir yıldız
ne de bir şeytan omuzlarımda

parmak aralarımdan kayıp gidiyor satenler
ve bir çiçek kopup benimle geliyor
işte ölümü seyretmek pek yakışmıyor hayata
oysa ruhlar ecellerini bekler miydi ki?

yeryüzünde bir tek sen kalmış gibiydin.
ölü dostlarımdan medet ummamaya başlamıştım
yüksek bir yerden göçmüyordu denizlere ruhum
parçalanıp bölünmüyordu avuçlarım oysa
hayaller acıtır da demediler bana

bir çıtırtı duymuşum meğerse geceden
meğerse bir ağacın dalıymış ayışığının önüne geçen
yine oturup eski minderin üstüne
bir sigara yakmışçasına yanlız başına.
oysa bilirsiniz, içmem ki ben sigara
ve bu evin odalarında kayboldum çoktan
üzerimde duvarlardan koca bir yük
kapı çalınıyor her seferinde.
açamıyorum...


Fatih Öztürk

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder