kör bir sabaha emanet gecede
baş aşağı sarkık çocukluğum
tam tavanın ortasından beni izliyordu
ama korkmuyordum
bildiğinden korkmuyor çünkü insanoğlu
ben de ölümden korkmuyordum
ve topraktan yaratmıştı tanrı beni
ben görememiş olsam dahi
hepiniz biliyordunuz
ellerim intiharın eşiğinden
toprağın kıyısından dönüp
kaç kere ölümü öptü
Fatih Öztürk
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder