6 Temmuz 2011 Çarşamba

Karanlık Ve Mavi



Işığa acıkmış vücutlar.
Bir yanımız yine karanlık,
Gölgelere muhtaç.
Zifiriye beş kala dursa vakit,
Duvarlara gömülse şimdi saatler.

Nefesinde saklanıyor oysa sabahlar.
Tenine çeyrek kala duruyor zaman.
Benim tenimde bir lodos.
Takvim, kızıl bir sabahı örterken üstüme,
Buharın siniyor gözbebeklerime.

Şimdi sorsan bilmem kendimi senden başka.
Avuçlarının içine gömülmüş ruhum.
Kör kütük, çelimsiz ve mavi.
Mahkumiyetime gardiyan ellerin.
Ve yüzümden düşmeyi bekler gözlerim.

Saklanacak bir yer bul bana şimdi,
Göremedikçe gözlerini.
Seni içime koysam güneş bilmez yüzün,
Dudaklarını öpeceksem sonbahar.
Kör olası gelmiyor işte hiçbir zamanın!


Fatih Öztürk