21 Ocak 2013 Pazartesi

Acılar


















Bir kışlanın soğuk bedenleriydi acılar.
Bir pervazın hayalleri bazen,
Ve suskunlukların kölesi.
Birkaç bulutun tiryakisi,
Ölümlerin efendisiydi acılar.

Parmak uçlarımda dağlar bitiyorken yavaştan.
Yoklukların varlıkları alıp gidişi,
Ve seyre dalmış kervanların çıkmaz sokağıydı acılar.
Kumaşların yetmezliği,
Perdelerin kavuşamamasıydı.
Kemirirken sokakları, kaldırımların örttüğü sokak çocukları.
Ve hiddetle savrulan arabaların anahtarıydı acılar.
Cenazelerin esmeyen rüzgarı,
Sevgisizdi acılar.

Bitmeyen sigaranın bitmişçesine tiryakisi.
Sararmış dişlerin beyaza özlemi,
Yüzünün aynadaki aksine merhametiydi acılar.
Dudaklarına batan iğneler,
Kucağına alıp da düşürdüğün tüm saniyeler.
Anıların cansız bedenleri,
Yalnızlıktan çürüyen çehremin son demleri.
Ve sessizliğin kapıya uzanan gölge elleri.
Duvarlara yazılan romanlardı acılar.

Fatih Öztürk