30 Haziran 2010 Çarşamba

Bir Yabancıya Dair

Gözlerine mülteciyim senin.
Hudutlarındaki bayraklara hiddetim.
Karanlığında saklanmışlıklarım,
Sınırlarında parmaklarım var.

Dipsiz kuyulara asıldı yüreğim.
Üzüntülerini kurşunlayabilseydim;
Gözlerini gözlerime düğümleyip,
Sisli suratına vursaydı keşke güneşim.

Saçlarını dolayıp parmaklarıma
Çaldırdığın hüzün melodilerin.
Hırpanlanmış yüreğimin kağıtlarına,
Tükenmez kalem darbelerin.

Şimdi yüzümde mesafelerinin verdiği ağrı,
Kalbimde, aldığın arsaların gecekonduları.
Ve metre karelerce ağırlığınla,
Fırtınalı iskele duraklarında yankılarım.

Can verir gözlerinde, renklere gömülür.
Ellerine dolambaç elem bakışlarım.
Dudaklarım mürekkeplerimde boğulur.
Keskin sesini kulağıma nakışlarım.

Kıyılarıma vurur dipsiz bakışların.
Çakıl taşı misali gömülür kumlarıma.
Kalsaydın ya sahilimde, gitmeseydin.
Karışmasaydın yeniden hırçın dalgalara.

Kurduğun hayallerde asılıyım şimdi.
Dudaklarında bir kelime,
Yüzünde anlamsız, şuh bir ifadeyim.
Yüreğinde oluverseydim keşke. Ama,   
İnan ben de bilmiyorum, şimdi nerdeyim...

Fatih Öztürk

6 Haziran 2010 Pazar

Sen

Sen benim,
Yüzümde kurumayı bilmeyen gözyaşım.
Gözlerimi selinde boğan,
Hıckırımlarımda yaşayanımsın.

Canımı acıtmalısın acımasızca.
Yağmurların yağmalı suratımdan.
Sana uzanamazken elim,
Sen akmalısın, öpmelisin dudaklarımdan.

Sen benim,
Sana dokunamayan parmaklarım.
Sinirlenip sensizliğe,
Tırnaklarımla yüzümü parçaladım.

Ellerimin ucunda,
Senin döküldüğün ıslak kağıtlara,
Seni çizip, seni anlatıp,
Ellerimi suratıma zımbaladım.

Sen benim,
Sana durmaksızın koşan ayaklarım.
Yoruldukça hissedebildiğim,
Hissettikçe daha hızlı koştuğum.

Sen ağrıdıkça takılıyorum saçlarına,
Çözülüyor bağcıklarım.

Sen benim.
Evet, sen benimsin.
Yansıman olmasa da gözbebeklerimde,
Ulaşamasam da tenine,
Yanıbaşımda sen, sen bana aitsin.

Sen benim,
Sol yanım...


Fatih Öztürk