yüzyıllık yargıçlar
boynumu tutsak etti kalbimden öteye
susturdu kağıtları kömür izleriyle
ve zehir zıkkım oldu gökyüzü
iç dedi hepsini içten içe
sor, şahlanır mı karanlık
oysa baykuşlar kaçıyor zihnimden
nice tırnak uçları batarken tenime
hiçkimseler hüküm sürüyor
bir çocuk yaşıyor içimde ölümüne
ırgalıyor ışıkları gözlerim
ayaklarım şehri ıskalıyor bir bir
doğudan batıya eziliyor vücudum
üç kişi var ilerde adımları çıplak
hiçbirini tanımıyorum
tozlu sokak lambaları
hain pisliğiniz akıyor yüzümden
kaldırım taşları boğum boğum
bir misal medusanın gözleri
ve içi doluyor karanlığın
ispirto kokulu beyaz düşler
sonu gelmiş kitaplarda ölüyor
bir bilsen işte
bir eliyle ikiye bölemiyor insan bu şehri
Fatih Öztürk
Fatih Öztürk