Yoksun'luğum

Deştikçe birikiyor,
Tırnak uçlarıma takılıyor da geçmiyor zaman.
Çehreme düşüyor ağırlığınca parmaklarım.
Kanla karışık bir kasvete yakışıyor bütün yeryüzü.
Ve yağmurlu salıncaklarından düşüyor başım.

Fırtınanda uçurtmalarım,
Savruldukça sessiz, sensiz ve ağlamaklı;
Gecesini boğmuş gözlerinin içine tutsak.
Kara bulutun kucağında ellerime mahçup...

Güz, kan ve kasvet.
Delik deşik yüzümde bir deniz,
Battıkça sessiz, sensiz ve ağlamaklı.
Üstüste binmiş çığlıklar gibi.

Bak!
Hıçkırıklarım üstünde yürüyorsun;
Bir çelme takıp gırtlağıma,
Sızlatırcasına topuklarından...

Ve şimdi,
Kumaşlar çekiliyor aciz ruhumun üstüne.
Ne bu dünyadan yoksun,
Ne de bu hayata aitmiş gibi.
Ve benliğimi sürüklüyorum bir ceset gibi,
Gittiğim her yere...



Fatih Öztürk